یا هو...
گریه، ترجمان دل است. گاهی از سر شوق است و گاه از سر اندوه بسیار...
احساسی ناب و خالصانه که تبلور آن، حکایت از درون است. این شعر لطیف نشان از رقّت قلب دارد.
حضرت مولا (علیه السلام) فرمودند:
بُکاءُ العُیونِ و خَشْیَةُ القلوبِ مِن رَحْمَةِ اللّه تعالى ذِکرُهُ.(1)
گریه ی چشمها و ترس دلها نشانه رحمت خداى بلندنام است.
امام صادق علیه السلام از پدرانش از رسول خدا (صلى الله علیه و آله) روایت میفرماید:
مِنْ عَلاماتِ الشِّقاءِ جُمُودُ الْعَیْنِ، وَ قَسْوَةُ الْقَلْبِ، وَ شِدَّةُ الْحِرْصِ فى طَلَبِ الرِّزْقِ، وَالْاصْرارُ عَلَى الذَّنْبِ. (2)
چهار چیز از نشانه هاى بدبختى است: خشکى چشم، سنگدلى، شدّت حرص در طلب رزق و پافشارى بر گناه.
الها!
بکاء العیون را نصیبمان گردان و دورمان بدار از جمود العین...
از فضیلت اشک بر حسین کم نشنیده ایم. از معجزه ی قطره ای که می خشکاند دریایی از معصیت را...
که همانا کشتی نجاتش بر روی همین قطرات حرکت می کند!
اشک بر کسی که خود ایشان فرمودند:
أنَا قَتیلُ الْعَبَرَةِ، لایَذْکُرُنى مُؤْمِنٌ إلاّ اِسْتَعْبَرَ.(3)
من کشته گریه ها و اشک ها هستم، هیچ مؤمنى مرا یاد نمى کند مگر آن که عبرت گرفته و اشک هایش جارى خواهد شد.
و در فضیلت اشک بر حسین همین بس که حضرت مادر (سلام الله علیها) فرمودند:
هرگاه گریه کنندگان بر حسینم داخل بهشت شوند، من هم داخل بهشت میشوم.(4)
در روایات "أرض" مصداق زمین وجود است. و باز بسیار شنیده ایم:
کُلُّ یَوْمٍ عَاشُورَا و کُلُّ أَرْضٍ کَرْبَلاء...
هر روز آزموده می شویم و لشکر عقل مدام در جنگ و جدال است با لشکر جهل. و بقول سیّد شهیدان اهل قلم، صحرای بلا به وسعت همه ی تاریخ است.
هرگاه به یاد غربت آل الله افتادی و دلت شکست و بغض گلویت را فشرد، آسمان دلت را مولا علی (علیه السلام) که «مُنَزِّل المطر و مُسمع الرّعد و البرق» هستند فرمانروایی میکند!
و حضرت باران، سیدالشهدا (علیه السلام) که همانا «عبرة المؤمن» اند بر أرض وجودت شروع می کنند به باریدن...
آن هنگام است که جوانه میزند بذرهایی که آماده ی شکوفایی اند!
اما این زمین باغبان میخواهد، باغبانی دلسوز چون مادر!
که هَرَس کند شاخ و برگ وجودت را... وجین کند علفهای هرزه را...
ایام عزای مادر شیعه نزدیک است و در این ایام، بطن ِ مادر بیش از ایام دیگر، بالفعل میکند نطفه های بالقوه ی وجودمان را!
زمین دلت را بسپار به بانوی آب و آئینه...
--------------------------
1- مکارم الأخلاق،ج 2، ص 96، ج 10، منتخب میزان الحکمة، ص78.
2- بحار الأنوار، ج 70، ص 52، ج 11، منتخب میزان الحکمة، ص 78.
3- الأمالى شیخ صدوق: ص 118، بحارالأنوار: ج 44، ص 284، ح 19.
4- اشک حسینى سرمایه شیعه به نقل از البکا ص ۸۶.
