ترکِ کام خود گرفتم تا برآید کام دوست...

 

یا هو...

 

استاد بزرگ دکتر علی شریعتی بارها و بارها دوست داشتن را برتر از عشق برشمردند. حال چه محب باشی و جه عاشق، خودخواهیست اگر فقط خود را بینی و بس! که این رسم رفاقت نیست. که این به دور از انسانیت است و بس...

گاهی سخت است حریفِ دل، حریفِ این واژه ی بی نقطه شدن!

اما...

راحتتر می پذیری اگر بدانی که محبوبت خلاف دل تو میخواهد. نه که بخواهد، که صلاح می بیند!

آنجاست که زانو میزنی در برابر اراده اش...

که محکم پا میگذاری روی دلت و میگویی هر آنچه تو بخواهی...

---------------------

هر کجا هستی،

                آسمان!

                      سهم دلت،

                               تا همیشه...

---------------------

+ اگر در همین مجازآباد به حقیقتی دست یابی، جای تعجّب ندارد که از رفتنش که نه، فقط از حرف رفتنش دلت بگیرد، بغض کنی و حتی اگر گونه هایت تَر شود!...

++ گاهی سی روز، فرصتی ست مغتنم برای لمس حضوری پُر از مهر و عطوفت!

+++ میل من سوی وصال و قصد او سوی فراق / ترکِ کام خود گرفتم تا برآید کام دوست...

---------------------

پ.ن: برای مخاطبی خاص!