ای حرمت ملجأ درماندگان...

 

یا هو...

 

جهان سراغ ندارد رئوفـــــــــــ تر از تــــــــــو

هنــــــوز کاسه ی دستم نشان ندادم، داد

"مصطفی صابر خراسانی"

 

سرخی چشمها و گنبدی از طلا...

گنبدی از طلا و بیرقی که نسیم بر آن بوسه میزند و در هوای تو می رقصد.

زیباترین رقص دنیا!...

وقتِ رفتن و گونه های تَر...

دلی گرفته و پایی که نیست برای رفتن...

پاهایی که می لرزد و سُست می شود و زانو میزند در برابر تو!

دوباره با نگاه٬ با نگاهی خسته٬ همه ی صحن و سرایت را بوسه باران میکنم.

مهربانا!

حالا که میروم٬ کاش دنیا و مافیهایش را از قابِ پنجره ی فولاد تو نظاره گر باشم.

تا غریب نباشم و قریب بمانم!...